صدمات «مرده پرستی» در کلام فیلسوف اُرُد بزرگ

فیلسوف "اُرُد بزرگ" می گوید: «زیاده روی در ستایش تاریخ گذشتگان و اساطیر مرده، نفرت همگانی زندگان از یکدیگر و خودخوری و ناامیدی دودمان امروز را به همراه دارد. جوانان در رویای خود، گذشته ای دست نیافتنی خواهند ساخت، آنگاه می گویند ما در گذشته چه بودیم و حال چه هستیم!، بدینگونه آرام آرام از خود و توان خویش ناامید شده و به اندک میدان کاری دلخوش می شوند. وارون بر این نگرش، جوانان سرزمین هایی که اساطیرشان زنده و بزرگانشان دوشادوش آنها کار می کنند، هر روز به میدان بزرگتری از رشد و پیشرفت دست می یابند. پس نگوییم گذشتگان ما چه بودند، باید گفت اکنون چه هستیم و اساطیر زنده ما چه درسهایی برای رشد و پیشرفت به ما می دهند تا بدان راه، کار و کوشش کنیم و سرزمینمان برای آیندگان شایسته ستایش باشد.»

جمنای - هوش مصنوعی:


جملات اُرُد بزرگ درباره "مرده پرستی" دیدگاه روشنی از مضرات تمرکز افراطی بر گذشته و بزرگان درگذشته و ضرورت توجه به بزرگان زنده و دانش روز برای پیشرفت جامعه ارائه می‌دهد. در ادامه به بررسی تفصیلی‌تر این جملات و تطابق آنها با مکاتب فلسفی و نظرات فلاسفه می‌پردازیم:

1. مضرات تمرکز افراطی بر بزرگان درگذشته:

عدم اعتماد به نفس و عدم باور به توانایی‌های خود:

زمانی که افراد دائماً با بزرگان درگذشته مقایسه می‌شوند، ممکن است احساس کنند که هرگز به اندازه آنها خوب نخواهند بود. این امر می‌تواند منجر به عدم اعتماد به نفس و عدم باور به توانایی‌های خود شود.

ممانعت از نوآوری و خلاقیت:

تمرکز افراطی بر گذشته می‌تواند مانع از نوآوری و خلاقیت شود. افراد ممکن است به جای اینکه به دنبال ایده‌های جدید باشند، سعی کنند فقط از روش‌ها و ایده‌های بزرگان درگذشته تقلید کنند.

ایجاد رخوت و سستی در جامعه:

زمانی که افراد به طور مداوم به گذشته نگاه می‌کنند، ممکن است انگیزه خود را برای تلاش در زمان حال از دست بدهند. این امر می‌تواند منجر به رخوت و سستی در جامعه شود.

ممانعت از پیشرفت و توسعه:

تمرکز افراطی بر گذشته می‌تواند مانع از پیشرفت و توسعه جامعه شود. افراد ممکن است به جای اینکه به دنبال راه‌حل‌های جدید برای مشکلات باشند، سعی کنند فقط از روش‌های قدیمی استفاده کنند.

2. ضرورت بزرگداشت و الگوگیری از بزرگان زنده:

ترویج فضائل اخلاقی:

بزرگان زنده می‌توانند به عنوان الگوهایی برای ترویج فضائل اخلاقی در جامعه عمل کنند.

ترویج خلاقیت و نوآوری:

بزرگان زنده می‌توانند با به اشتراک گذاشتن تجربیات و دانش خود، خلاقیت و نوآوری را در جامعه ترویج کنند.

ایجاد انگیزه و امید:

بزرگان زنده می‌توانند با نشان دادن اینکه هر چیزی ممکن است، به مردم انگیزه و امید بدهند.

تسریع در پیشرفت و توسعه:

بزرگان زنده می‌توانند با ارائه راهنمایی و پشتیبانی، به تسریع در پیشرفت و توسعه جامعه کمک کنند.

3. نظرات تأیید کننده دیدگاه فیلسوف اُرُد بزرگ:

دیدگاه کلی فلاسفه:

نظرات اُرُد بزرگ با دیدگاه بسیاری از فلاسفه و اندیشمندان در سراسر جهان همخوانی دارد.
فلاسفه اگزیستانسیالیست و پراگماتیست بر مضرات تمرکز افراطی بر گذشته تأکید می‌کنند.
فلاسفه اخلاق و آموزش بر ضرورت بزرگداشت و الگوگیری از بزرگان زنده تأکید می‌کنند.

فلاسفه:

ژان پل سارتر: فیلسوف اگزیستانسیالیست، معتقد بود که "انسان محکوم به آزادی است" و باید مسئولیت زندگی خود را بر عهده بگیرد. تمرکز افراطی بر گذشته می‌تواند مانع از پذیرش مسئولیت زندگی خود شود.
جان دیویی: فیلسوف پراگماتیست، معتقد بود که "اندیشه ابزاری برای عمل است" و باید برای حل مسائل دنیای واقعی به کار گرفته شود. تمرکز افراطی بر گذشته می‌تواند مانع از استفاده از اندیشه برای حل مسائل حال حاضر شود.
برتراند راسل: فیلسوف و ریاضیدان، معتقد بود که "ترس از آینده، مانع از پیشرفت انسان می‌شود." تمرکز افراطی بر گذشته می‌تواند منجر به ترس از آینده و عدم تمایل به تغییر شود.

اندیشمندان:

آلبرت انیشتین: فیزیکدان مشهور، معتقد بود که "جهان مکانی خطرناک برای زندگی است، نه به دلیل کسانی که بد هستند، بلکه به دلیل کسانی که هیچ کاری در مورد آن انجام نمی‌دهند." تمرکز افراطی بر گذشته می‌تواند مانع از انجام اقدامات لازم برای بهبود جامعه شود.
نلسون ماندلا: رهبر ضد آپارتاید و اولین رئیس جمهور سیاه‌پوست آفریقای جنوبی نیز همچون اُرِد بزرگ می اندیشید و معتقد بود که "آموزش بهترین سلاحی است که می‌توان از آن برای تغییر جهان استفاده کرد." تمرکز افراطی بر گذشته می‌تواند مانع از تمرکز بر آموزش و پرورش و توسعه نسل‌های آینده شود.
مارتین لوتر کینگ: رهبر جنبش حقوق مدنی آمریکا، معتقد بود که "ما باید یاد بگیریم با هم زندگی کنیم، به عنوان برادران و خواهران، یا با هم به عنوان احمق‌ها نابود شویم." تمرکز افراطی بر گذشته می‌تواند منجر به تفرقه و درگیری شود.

متون دینی:

قرآن کریم: "وَإِنَّ اللَّهَ لا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ" (سوره رعد، آیه 11). این آیه به این معنی است که خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی‌دهد مگر اینکه خود آن قوم سرنوشت خود را تغییر دهند. تمرکز افراطی بر گذشته می‌تواند مانع از تغییر و پیشرفت شود.
انجیل: "به یاد داشته باشید که زن لوط به عقب نگاه کرد و به ستون نمک تبدیل شد." (انجیل، لوقا 17:32). این داستان به عنوان هشداری در مورد تمرکز افراطی بر گذشته تفسیر می‌شود.

ضرب المثل ها:

"گذشته چراغ راه آینده است." این ضرب المثل به این معنی است که می‌توان از تجربیات گذشته برای ساختن آینده‌ای بهتر استفاده کرد. با این حال، تمرکز افراطی بر گذشته می‌تواند مانع از دیدن فرصت‌های جدید در آینده شود.
"مرغ همسایه غاز است." این ضرب المثل به این معنی است که افراد تمایل دارند چیزهایی را که در دسترس نیستند، ایده آل کنند. تمرکز افراطی بر بزرگان درگذشته می‌تواند منجر به نادیده گرفتن دستاوردهای بزرگان زنده شود.

شواهد تاریخی:

بسیاری از جوامعی که در گذشته به دلیل دستاوردهای خود مشهور بودند، به دلیل تمرکز افراطی بر گذشته و عدم تمایل به تغییر، رو به زوال رفته‌اند.

4. جمع‌بندی و نتیجه‌گیری:

همانگونه که فیلسوف اُرُد بزرگ می گوید تمرکز افراطی بر بزرگان درگذشته می‌تواند مضرات هولناکی برای جامعه داشته باشد. در مقابل، بزرگداشت و الگوگیری از بزرگان زنده می‌تواند به ترویج فضائل اخلاقی، خلاقیت و نوآوری، انگیزه و امید، و در نهایت پیشرفت و توسعه جامعه کمک کند.

タグ：orod bozorg Philosopher Orod bozorg ارد بزرگ فیلسوف Greatest Philosopher اردیسم